Bugün gerçekliğini kabul etmekte zorlandığımız lakin ne yazık ki gün üzere gerçek bir zelzele felaketiyle karşı karşı kaldık. Sabahın erken saatlerinden itibaren zelzele bölgesindeki vatandaşlarımızın yaşadığı zahmetleri görerek, yardım etmek ve seslerini duyurmak için çabalayarak geçirdik. Fakat bu durum biz yetişkinler için ne kadar zorsa, ne olduğunu anlamlandıramayan çocuklar için çok daha güç. Pekala sarsıntı üzere büyük felaketleri çocuklarımızla nasıl konuşmalıyız?
Bugün ne yazık ki Türkiye tarihinin en büyük felaketlerinden birini yaşadık.
10 farklı kentte binlerce bina yıkılmış, binlerce can kaybı yaşanmış durumda. Arama kurtarma çalışmaları sürerken ne yazık ki hala ulaşılamayan pek çok insan var.
Deprem bölgesinde yaşananlara şahit olmak biz yetişkinler için bile çok güç. İnsan aklının ve vicdanının kaldıramayacağı imgelere şahit oluyoruz.
Ancak bölgede hayatta kalan ya da bir formda bu imajlara maruz kalan çocuklar için, bu olanları anlamlandırmaları ve somutlaştırmaları sandığımızdan çok daha sıkıntı.
İstanbul Çocuk Ergen Psikanalitik Psikoterapiler Derneği, bu durumda çocuklarla nasıl konuşulması gerektiğine dair bir pedagojik bilgilendirme yayımladı.
?
?
?
Buna nazaran, küçük yaştaki çocuklarla konuşurken ne hissettiklerini öğrenmek, sarılıp inançta olduğunu belirtmek ve sarılma gereksinimini gidermek büyük kıymet taşıyor. Olay hakkında bilgi verirken kolay cümleler kurulup detaylardan kaçınılmalı.
Ancak daha büyük çocuklarda bunların yanı sıra merak hislerinin giderilmesi maksadıyla soru sormasını ve hislerini lisana getirmesini teşvik ederek cevap verilmeli. Sarılma muhtaçlıkları fark edilerek şu an inançta olduğu belirtilmeli. Yaşı ne olursa olsun çocukların klâsik medya ve toplumsal medya içeriklerine maruz kalmalarına mani olunmalı. Şayet maruz kaldıysa, bu husus hakkında ne hissettiği konuşulmalı.
Bütün çocuklarımızın en küçük hasarla atlatması dileğiyle…
